Gelecekten Ümidim Yok. Hayalsizim!

 Hayalim Yok!

Bir çocuk...
Çalışmak zorunda olan küçük bir çocuk...
Karnını doyurmak için çalışan...
Yurdundan uzakta...
Göçmek zorunda kalmış...
Hayatı göğüslemeye çalışan...
Acıları yüzüne yansımış bir çocuk...

Röportaj yapılıyor çocukla...

İstediği soruluyor çocuğa.
İnsanların azarlamamasını istiyor.
küçümsememesini...
ezmemelerini istiyor...
bağırılmamayı...

Hayalini soruyorlar.
Hiç düşünmeden cevap veriyor.
'Hayalim yok!'

Hayaller; insanın kendi kedisine yetmesidir.
kendisine güç vermesidir.
acıları göğüslemeye çalışmasıdır.
mutlu olmak için bahanesidir.
gerçekleşmesi özlenen şeylerdir, tasarımlardır.
Hayaller, yaşam enerjisidir...

Hayaller, gelecekten umuttur,
yüreğin duasıdır.

Umutsuz kalmış, acılara teslim olmuş...
Hayali olmayan bir çocuk.

Yalnız kalmış, horlanmış bir çocuk.
Çocukluğu unutmak zorunda kalmış bir çocuk.



Bizler hep zalimiz.
Evet zalim.

Kendimize, kendimizi şımartarak zulmediyoruz.
Başkalarına ise umursamamazlıkla...

Kendimize şuyum eksik, buyum yok, şundan da yiyeyim, şundan da alayım, falancanınki çok güzel ondan da alayım.. vs vs diyerek zulmediyoruz.

Başkalarının, muhtaçların, acı çekmelerine, itilip kakılmalarına, hor görülmelerine, ezilmelerine müsade ederek zulmediyoruz.

Yolumuz yol değil.

alıntı