Hiç kıymetini bilmiyoruz...
Varmış yokmuş sanki önemsizmiş gibi...
Hiç umursamıyoruz bazen...
Çünkü kendimizi bildik bileli varlar...
Yahut sahip olmak için zorluk altına girmemişiz...
Nimetten saymıyoruz ki...
Alışınca nimete şükretmek neden kalmıyor?
Neden hemen bir nankörlük hallerine bürünüyoruz?
Off...
Bu nankörlük ne fena...
Farkına varınca yine iyi ama
Hep farkına varamıyoruz ki.
Nankör müyüz?
