Nankör Müsün?

Hiç kıymetini bilmiyoruz...
Varmış yokmuş sanki önemsizmiş gibi...
Hiç umursamıyoruz bazen...
Çünkü kendimizi bildik bileli varlar...
Yahut sahip olmak için zorluk altına girmemişiz...

Nimetten saymıyoruz ki...
Alışınca nimete şükretmek neden kalmıyor?

Neden hemen bir nankörlük hallerine bürünüyoruz?
Off...
Bu nankörlük ne fena...
Farkına varınca yine iyi ama
Hep farkına varamıyoruz ki.

Nankör müyüz?

Nankör müsün?

Sil gözlerindeki buğuyu da bak bir.
Bakalım hadi.

Sonra da güzel bir teşekkür ederim Allah'ımıza.

Parmaklarımız, ellerimiz, kollarımız, bacaklarımız, ayaklarımız, ciğerlerimiz, kalbimiz...
Eşimiz..
Evladımız / evlatlarımız..
Annemiz, babamız..
Dostlarımız..
Maddi durumumuz..

İlla ki farketmek için bir şeyler mi kaybetmeliyiz?
Kaybetmeden farkında olalım.
Hadi teşekkür edelim.

Teşekkür ederim Allah'ım.

şkrn.