Yalnızlık kafese girmekten evladır!

Onca bilgiye ulaşılabilecek kaynağa rağmen hala bilgiye kavuşamayan insanların olması şaşırtıcı geliyor bana. Hala kulaktan duyma bilgilerle nasıl yaşanır ki? Çoğunluğun kıstas olduğunu kim iddia edebilir ki?

Ne yazık ki toplumda bu böyle şu yüzyılda dahi. Kişi Allah’ın kafasına koyduğu o muazzam şeyi kullanmayı reddediyor ve başkalarının dediklerine el açmış fikir dileniyor. Bir şeyi üç beş kişi toplanıp yapıyorsa o mutlak doğru sayılıyor. Öğrenmek bu kadar zor değil aslında. Ama konfor alanından çıkmak çok zor. Konfor alanından çıkmak demek aslında tüm herkesi sorgulamak demek. Herkesi, düşüncelerini sorgula, hatta toplumun doğru kabul ettiği şeyin yanlış olduğuna kanaat getirip onu hayatından çıkar falan bunlar topluma rest çekmek demek.

Bakın ben sizi tek doğru bilmiyorum ve araştırıyorum demek… Siz istediğinizi konuşun ama ben inanmıyorsam bunu umursamam demek… bu toplumdan aslında tamamen dışlanmak demek. Yalnızlaştırılmak demek…

Düşünmek, sorgulamak, araştırmak, okumak muhteşem şeylerken toplumda bunun karşılığı tecrit edilmek demek. Çünkü siz düşünürseniz, onları, onların fikirlerini şüphe duymadan kabullenecek kimse kalmaz. Ve onlara cahillik denizinde eşlik edecek, boş işlerde destek olacak kişi kalmaz. Düşünmek zor bir de. Emek ver araştır, didin, oku, öğren. Sonra sorgula. Toplumda bozuk olan tüm kırışıklıklar görünür oluyor bu şekilde zaten. Sonra kim doğruyu bilirken yanlışa iman etmeye zorlayabilir ki özgür birini?

Özgürleşmiş, ona ve toplumuna biçilen kalıplardan sıyrılmayı başarmış ama kafes teklif ediyorlar? Özgür kişi neden kafesi tercih etsin ki? Yeni kavuşmuş, biliyor kafesin nasıl bir yer olduğunu… niye kafese mahkûm kalalım ki? Niye özgürleşmeyelim?

Deniliyor ki düşünüyor musun, sorguluyor musun, o zaman yalnızlıkla cezalandırıyoruz seni… ve yalnızlaştırılıyorsun. Neden? Sebebi o kadar komik ki… sorguladığın için. Bazen yorgunluk verse de şu yalnızlık unutma ki her kafesten evladır özgürlük.

Yalnızlık kafese girmekten evladır!

büşraşükrank.